جلوه هایی از تاثیر علم ریاضی در اشعار برخی از برجسته ترین شاعران ایرانی |
کد مقاله : 1287-IMEC |
نویسندگان |
سعید پناهیان فرد * عضو هیات علمی |
چکیده مقاله |
خلیج جدایی ریاضی و شعر وسعت بسیاری دارد و این دو فن در نهایت تباعد هستند. وجه تمایز ریاضی و شعر عواطف و احساسات هستند. اما اگر با دقت متون ادبی را بررسی کنیم بزرگانی پیدا خواهیم کرد که توانسته اند شعر و ریاضی را باهم جمع کنند. در این پژوهش با روش تحلیلی-توصیفی و با ابزار مطالعه کتابخانه ای به شناسایی بعضی از ابیات شاعران برجسته فارسی زبان ایرانی می پردازیم که در آنها مفاهیم و اصلاحات علم ریاضی بکار رفته است. سپس با تفسیر بعضی از این ابیات مقصود این شاعران را شرح می دهیم. علاوه بر این با بررسی دانش ریاضی در اشعار شاعران برجسته فارسی زبان ایرانی فرایند های رشد و توسعه تفکر منطقی و نحوه درک و استدلال را در دوره های مختلف تاریخی بررسی خواهیم کرد. این پژوهش می تواند ابعاد مختلف رشد و توسعه علم ریاضی را در دوره های متفاوت تاریخی را هم تبیین کند. همچنین معتقدیم این رویکرد تلفیقی از علم ریاضی و ادبیات می تواند باعث ارتقا و غنای فرهنگ عمومی برای آموزش ریاضیات مدرسه ای گردد. |
کلیدواژه ها |
ریاضیات مدرسه ای، حساب جمل، نظم اعداد، هندسه فضایی، استدلال ریاضی، شعر کهن، شعر نو |
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |