بررسی تاثیر مولفه‌های انگیزه پیشرفت ریاضی مبتنی بر اضطراب و خودکارآمدی در دانش آموزان رشته انسانی
کد مقاله : 1260-IMEC
نویسندگان
هدی مهرباقرپور *، زهرا عبدی
دبیر ریاضی
چکیده مقاله
پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه راهبرد خودکارآمدی و اضطراب ریاضی با انگیزه پیشرفت ریاضی دانش آموزان انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دوره دوم متوسطه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود و نمونه‌ای از ۱۱۰ دانش‌آموز از رشته‌های انسانی پایه دهم و یازدهم مدرسه فرهنگ مهشید در مشهد به روش تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سنجش انگیزه پیشرفت ریاضی1 که توسط فیورلا و همکاران در سال 2021 طراحی شده است، استفاده شد. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بوده و با هدف بررسی رابطه بین اجزای اضطراب و خودکارآمدی ریاضی با انگیزه پیشرفت ریاضی طراحی شده است. پس از جمع‌آوری داده‌ها و امتیازدهی، تجزیه و تحلیل داده‌ها براساس آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت. ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. پژوهش نشان داد قوی ترین پیش بینی کننده انگیزه پیشرفت ریاضی، خودکارآمدی است. که بیشترین همبستگی مثبت با انگیزه پیشرفت ریاضی را دارا می باشد. درحالی که اضطراب نقش کمتری در پیش‌بینی انگیزه پیشرفت ریاضی داشت و دارای همبستگی منفی بود. می‌توان چنین نتیجه گیری کرد که ایجاد احساس خودکارآمدی می‌تواند نقش مهمی در بهبود و پیشرفت انگیزه ریاضی دانش آموزان داشته باشد.
کلیدواژه ها
انگیزه پیشرفت ریاضی، اضطراب ریاضی، خودکارآمدی، پرسشنامه سنجش انگیزه پیشرفت ریاضی
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی