| اثربخشی روش تدریس مبتنی بر بازی بر اضطراب ریاضی و انگیزه‌ی پیشرفت ریاضی دانش-آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی |
| کد مقاله : 1083-IMEC |
| نویسندگان |
|
رقیه سادات میرجلیلی1، حسن یوسف پور *2، ملکه سادات سیدی باغستان3 1دانشجوی کارشناسی ارشد رشته آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فردوس، فردوس، ایران 2دکتر معلم آموزش و پرورش 3استادیار دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فردوس، فردوس، ایران |
| چکیده مقاله |
| پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روش تدریس مبتنی بر بازی بر اضطراب ریاضی و انگیزه‌ی پیشرفت ریاضی دانش‌آموزان پسر پایه‌ی پنجم ابتدایی انجام شد. این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی بود و به روش شبه‌آزمایشی در دو گروه آزمایش و کنترل طی مراحل پیش‌آزمون و پس-آزمون اجرا شد. جامعه‌ی آماری پژوهش را تمامی دانش‌آموزان پسر پایه‌ی پنجم ابتدایی شهرستان فردوس در سال تحصیلی 1403-1402 تشکیل می‌دادند. نمونه‌ی انتخابی 36 نفر از این دانش‌آموزان بودند که به روش خوشه‌ای‌چندمرحله‌ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (18 نفر) و کنترل (18 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش طی 12 جلسه‌ی 50 دقیقه‌ای آموزش‌های درس ریاضی در شش محور اصلی شامل: عددنویسی و الگوها، کسرها، نسبت تناسب و درصد، تقارن و چندضلعی‌ها، اندازه‌گیری و مفاهیم آمار و احتمال را از طریق پکیج روش تدریس مبتنی بر بازی که توسط پژوهشگر و به کمک معلمان و متخصصان این حوزه طراحی شده بود، دریافت نمودند. در مقابل دانش‌آموزان گروه کنترل طی این مدت آموزش‌های خود را به روش سنتی دریافت کردند. جمع‌آوری داده‌ها توسط پرسشنامه‌های اضطراب ریاضی چیو هنری (1990) و انگیزه‌ی پیشرفت ریاضی امینی‌فر و صالح‌صدق‌پور (1389) صورت گرفت و تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس چند متغییره در نرم-افزار SPSS22 انجام شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر بازی به طور معناداری سبب کاهش اضطراب ریاضی و مولفه‌های اضطراب یادگیری، اضطراب حل‌مساله، اضطراب معلم و اضطراب ارزیابی ریاضی و نیز افزایش انگیزه‌ی پیشرفت ریاضی و مولفه‌های انگیزه‌ی رغبتی و اجتنابی در آنان شده است. |
| کلیدواژه ها |
| اضطراب ریاضی، انگیزه‌ی پیشرفت ریاضی، روش تدریس مبتنی بر بازی، دانش‌آموزان |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |